Veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje

Ik kan mij voorstellen dat u wellicht ietsjes te gemakzuchtig denkt dat het niet zoveel uitmaakt of hier nu het tweestippelige lieveheersbeestje (Adalia bipunctata), het vijfstippelige lieveheersbeetje (Coccinella quinquepunctata), het zevenstippelige lieveheersbeestje (Coccinella septempunctata), het elfstippelige lieveheersbeestje (Coccinella undecimpunctata) of het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje (Harmonia axyridis) woont. Technisch heeft u misschien gelijk omdat die hele familie van kevertjes eigenlijk slechts door de kleur van het schild en het aantal stippels wordt onderscheiden, maar toch is een nuance op zijn plaats.
Het zijn roofdieren, die het voorzien hebben op bladluizen en dus worden ze alom gezien als zeer nuttig. Normale inheemse lieveheersbeestjes zijn tussen de 2 en 10 millimeter groot. Het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje is op zijn beurt maximaal 8 millimeter groot en heeft een iets bolronder schild als zijn Europese familieleden. Zijn schildkleur varieert van oranje tot rood en roodbruin tot vrijwel zwart.

Ooit is het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje in vele landen ingevoerd omdat het zo vraatzuchtig was gebleken dat hij de populatie van bladluizen in de kassen van onze groente- en fruitkwekerijen heel goed onder controle kon houden. Dat zijn vraatzucht niet alleen beperkt bleef tot bladluizen bleek pas later want zelfs de larven van de Europese lieveheersbeestjes bleken op zijn menu te staan.

Een ander nadeel was dat hij de neiging om zijn heil binnenshuis te zoeken als het wat te koud voor hem wordt waardoor hij door stofzuigende bewoners al snel als ongedierte wordt gezien. Ook verspreidt hij een zeer onplezierige geur wanneer hij wordt bedreigd of wordt geplet en is zo onbeschaafd dat hij zelfs mensen durft te bijten als hij zich aangevallen voelt.

Ondertussen blijkt uit tellingen dat daar waar het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje veelvuldig voorkomt de populatie van inheemse soorten drastisch lijkt te zijn afgenomen. Hij doet namelijk aan biologische oorlogsvoering: het Aziatisch lieveheersbeestje draagt parasitaire schimmels bij zich. Zelf is hij daarvoor immuun, maar voor het inheemse zevenstippelig lieveheersbeestje zijn de schimmels dodelijk[1]

Dus maakt het wel degelijk uit dat ze 'anders' zijn dan de inheemse soorten en dat het achteraf niet zo’n goed idee was om deze soort in te voeren omdat hij wat meer bladluizen van uw paprika en komkommer wegvrat.

Nog erger wordt het wanneer blijkt dat uw favoriete witte of rode wijn plotseling niet meer zo heerlijk smaakt zoals u gewend was. Vanuit Amerika wordt nu namelijk gemeld dat het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje zich ook durft op te houden tussen de druiven van wijnstokken op wijnboerderijen. Wanneer die geoogst worden om wijn van te maken, kan men niet alle veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestjes verwijderen en omdat deze, zoals gezegd, een onaangename geur met zich meedragen, wordt deze ook in de wijn opgenomen. Die wijn smaakt dan plotseling een stuk minder goed.

[1] Vilcinskas et al: Invasive Harlequin Ladybird Carries Biological Weapons Against Native Competitors in Science - 2013

No comments:

Post a Comment