Aardpeer

De aardpeer (Helianthus tuberosus) is een direct familielid van de zonnebloem (Helianthus annuus) en is oorspronkelijk een bewoner van de oostelijke delen van Noord-Amerika. Aardperen werden al sinds mensenheugenis verbouwd door de inheemse bevolking, die later foutief Indianen genoemd werden omdat Columbus meende dat hij Indië had ontdekt. Al in 1605 werd de aardpeer naar Frankrijk overgebracht om daar de concurrentie met de aardappel aan te gaan. Hij is natuurlijk net zo min een peer als de aardappel een appel is.

Hij kan in theorie een hoogte bereiken van zo'n 3,5 meter en bloeit zomers met – hoe kan het ook anders – op zonnebloembloemen lijkende bloemen. De aardpeer, die dus helemaal niet op een peer lijkt, wordt ook wel topinamboer genoemd. Die naam is afkomstig van een Braziliaanse Indianenstam, de Tupinambas, waarvan de naam verfranst werd tot Topinamboux en later verbasterd tot topinamboer. Dat deze plant helemaal niet in Brazilië voorkomt is weer eens het resultaat van de Franse slordigheid.

De wortelknollen van de aardpeer zijn eetbaar en bevatten allerhande gezonde zaken als vitamines en mineralen. De aardpeer wordt soms als vervanger van de aardappel op het menu gezet. Aan de smaak moet je echter even wennen omdat deze wat zoeter en nootachtiger is. De wortelknol bevat geen zetmeel, zoals de aardappel, maar het koolhydraat inuline. Da's een vezel waarvoor een grootse toekomst is voorzien omdat het niet door het menselijk maag- en darmstelsel kan worden afgebroken en dus voor lightproducten een perfecte vulstof is.

Een groot nadeel van de aardpeer is dat hij hier probleemloos groeit in volkstuintjes en siertuinen. Zonder enige hulp van mest en tuinder weet hij hier te overleven. Heb je de aardpeer eenmaal in je tuin dan blijkt hij na verloop van tijd een hardnekkig onkruid te zijn. Hij woekert ongeremd voort en hij is bijzonder lastig te verwijderen. Zelfs het kleinste overgebleven worteldeeltje is al voldoende om hem het volgend voorjaar weer te laten opbloeien.

Geen wonder dat ook deze plant met enige regelmaat in Nederland in het wild wordt aangetroffen. Gooi je plantafval ergens neer en de aardpeer heeft weer een leuke nieuwe groeiplaats gevonden. In veel landen staat hij dan ook op de zwarte lijst als invasieve soort.

Hier in Nederland eten we nauwelijks aardperen en dus rijst de vraag: wat moeten we ermee? In Duitsland gebruiken ze de knollen om alcohol van te stoken en dat lijkt me ook een goed idee voor Nederland. Er bestaat vast wel een stokerij die eens iets nieuws wil proberen. Leest u mee dames en heren van Weduwe Joustra in Sneek?